Βάζει η δασκάλα εργασία για το σπίτι, να ρωτήσουν πώς γίνονται τα παιδιά.
– Μαμά, μαμά, λέει ο Τοτός μόλις πήγε σπίτι, η δασκάλα μας είπε να σας ρωτήσουμε πως γεννιούνται τα παιδιά.
– Δεν μπορώ τώρα, καθαρίζω πατάτες, λέει η μαμά.
– Έλα, ρε μαμά, πες μου…
Τέλοσπάντων με τα χίλια ζόρια η μαμά του δείχνει μία πατάτα και του λέει:
– Την βλέπεις αυτήν; Από εδώ έρχονται τα παιδιά.
Εκστασιασμένος ο Τοτός βάζει την πατάτα στην τσέπη, και περιμένει πως και πως την επόμενη μέρα στο σχολείο.
Την άλλη μέρα στην τάξη, ρωτάει η δασκάλα:
– Μάθατε αυτό που σας είπα; – Ναι!!! λένε όλα τα παιδάκια με μία φωνή.
– Για πες εσύ, Κωστάκη. – Λοιπόν κυρία, λέει ο Κωστάκης τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός.
– Ουοουυυυυυυυυυυυ!!! Λάθος!! Λάθος!! άρχισε να φωνάζει ο Τοτός και ο Κωστάκης έβαλε τα κλάματα.
– Για πες μας εσύ, Ελενίτσα, λέει η δασκάλα. – Τα παιδάκια τα φέρνει ο Θεούλης!! λέει η Ελενίτσα.
– Ουυυυυυυυυ!! Τι λέει η βλαμμένη, αναφωνεί ο Τοτός και κάνει και την Ελενίτσα να βάλει τα κλάματα.
Εκνευρισμένη η δασκάλα γυρνάει στον Τοτό: – Για πες μας εσύ Τοτό, που τα ξέρεις όλα…
Ο Τοτός με ένα πονηρό χαμόγελο βάζει το χέρι στην τσέπη, πιάνει την πατάτα και λέει στην δασκάλα:
– Να την βγάλω έξω;
– Και βέβαια, όχι!!! Λέει η δασκάλα σοκαρισμένη.
– Βρε, να την βγάλω έξω; ξαναλέει ο Τοτός.
– Όχι, φυσικά!!
– Α, λέει ο Τοτός, δεν θέλεις να την βγάλω… Όταν την τρως όμως, καλά είναι, ε;