Αν έψαχνε κανείς έστω μια φορά τη λέξη «Τουρκία» στην σημερινή πρώτη ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη για τα νέα εξοπλιστικά, θα απογοητευόταν. Παρά την δαπάνη μαμούθ πάνω από 25 δισ. ευρώ για φρεγάτες, F-35, drones και τεχνητή νοημοσύνη, ο Πρωθυπουργός απέφυγε επιμελώς να κατονομάσει τον βασικό –διαχρονικό– ταραχοποιό της περιοχής.
Αντιθέτως, ο «εχθρός» που ξεπροβάλλει πίσω από τις λέξεις είναι άλλος: η Ρωσία. Γι ατο ποιος στέλνει φρεγάτες στο Αιγαίο, και Bayraktar πάνω από τα Δωδεκάνησα, Τσιμουδιά. Η Ρωσία όπως φαίνεται είναι πιο… ταιριαστός εχθρός για να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση και πολιτική νομιμοποίηση στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
«Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δοκιμάζει την αρχιτεκτονική ασφάλειας» είπε ο Κυριάκος, κουνώντας το δάχτυλο στη Μόσχα αλλά αφήνοντας στο απυρόβλητο την Άγκυρα.
Ακόμα και όταν αναφέρθηκε στις «μεταναστευτικές ροές στον Έβρο» και στις «κρίσεις στο Αιγαίο», η λέξη που δεν ειπώθηκε ήταν η πιο προφανής: Τουρκία. Πρωτοτυπία ή πολιτική επιλογή; Σε κάθε περίπτωση, πρώτη φορά στα χρονικά εξοπλιστικό πρόγραμμα τέτοιας έκτασης παρουσιάζεται χωρίς καμία ευθεία αναφορά στον βασικό γείτονα που αμφισβητεί ελληνική κυριαρχία εδώ και δεκαετίες.
Στο μεταξύ, οι εξοπλισμοί συνοδεύονται από πλήρη ευθυγράμμιση με το αφήγημα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ περί «στρατηγικής αυτονομίας» και «τεχνολογικής υπεροχής», ενώ η ελληνική συμμετοχή στο σχέδιο ReArm Europe πλασάρεται περίπου ως εθνικό καθήκον.
Ούτε λέξη για το ποιανού τις απειλές καλούνται να αντιμετωπίσουν τα Rafale, οι Belh@rra και η «Ασπίδα του Αχιλλέα». Εκτός κι αν ο κίνδυνος βρίσκεται πιο ανατολικά από την Άγκυρα — και πιο κοντά στη Μόσχα. Αλλά εκεί, ο Μητσοτάκης μάλλον αισθάνεται πιο ασφαλής να στοχεύει.
Ι. Η.
