Ο ασθενής διαγνώσθηκε με μη-ισχαιμικό πριαπισμό. Τι συνέβη και πώς έπρεπε να αντιμετωπιστεί η κατάστασή του.
Απρόβλεπτες συνέπειες είχαν δύο τατουάζ που έκανε στο πέος του ένας νεαρός άνδρας, ηλικίας μόλις 21 ετών, από το Ιράν. Τρεις μήνες αργότερα απευθύνθηκε στους γιατρούς αναφέροντας ότι το πέος του βρισκόταν μονίμως σε κατάσταση μερικής στύσης.
Όταν οι γιατροί είδαν τα τατουάζ που είχε κατά μήκος του πέους και στην βάλανο του πέους, τον ρώτησαν πότε τα είχε κάνει. Εκείνος αρχικά απάντησε πως είχαν περάσει αρκετά χρόνια, αλλά αργότερα παραδέχθηκε πως υποβλήθηκε στην δερματοστιξία λίγο πριν εκδηλωθούν τα συμπτώματά του.
Όπως εξήγησε, τα τατουάζ είχαν γίνει με παραδοσιακό τρόπο (το μελάνι εφαρμόζεται χειροκίνητα με βελόνα και όχι με ειδικό εξοπλισμό). Στη συνέχεια είχε αιμορραγία και πόνο για μερικές ημέρες. Όταν ο πόνος υποχώρησε άρχισε να έχει πιο παρατεταμένες απ’ όσο συνήθως στύσεις στη διάρκεια του ύπνου. Αυτές σταδιακά επιδεινώθηκαν και έφτασε στο σημείο να έχει συνεχώς μερική στύση.
Οι ουρολόγοι από το Πανεπιστήμιο Ιατρικών Επιστημών Kermanshah του Ιράν τον ενημέρωσαν πως είχε πριαπισμό, όπως λέγεται επιστημονικά η παρατεταμένη (πέραν των 4 ωρών) στύση. Άρχισαν να τον υποβάλλουν σε διάφορες εξετάσεις για να βρουν την αιτία του πριαπισμού του.
Αφού αποκλείστηκε κάθε άλλη πιθανή αιτία (από το στίγμα δρεπανοκυτταρικής αναιμίας έως τη λευχαιμία και του τραυματισμούς) κατέληξαν στο συμπέρασμα πως είχε μη-ισχαιμικό πριαπισμό. Η αιτία ήταν διάφορα «ψευδο-ανευρύσματα» που είχε αναπτύξει στα σημεία των τατουάζ. Ως φαίνεται, η βελόνα είχε τραυματίσει τις μικρές αρτηρίες, κάνοντας το αίμα να «λιμνάζει».
Ισχαιμικός και μη-ισχαιμικός πριαπισμός
Η στύση αναπτύσσεται όταν τα σηραγγώδη σωμάτια του πέους γεμίζουν με οξυγονωμένο αίμα. Εάν για κάποιο λόγο το αίμα αυτό δεν μπορεί να εξέλθει μέσω των φλεβών, η συνέπεια είναι η παρατεταμένη στύση χωρίς σεξουαλική διέγερση, δηλαδή ο πριαπισμός.
Η πιο συχνή μορφή είναι ο ισχαιμικός πριαπισμός. Αυτός εκδηλώνεται όταν παρεμποδίζεται η απομάκρυνση του οξυγονωμένου αίματος από το πέος λόγω απόφραξης ή λήψης ορισμένων φαρμάκων. Η συνέπειά του είναι ταχεία ανάπτυξη βλάβης στους ιστούς του πέους, μόνιμες ουλές και στυτική δυσλειτουργία. Ο ισχαιμικός πριαπισμός είναι επείγον περιστατικό.
Στον μη-ισχαιμικό πριαπισμό δεν παρεμποδίζεται η ροή του αίματος, αλλά λόγω αρτηριακής βλάβης ωθείται συνεχώς αίμα προς το πέος. Επειδή όμως το πέος εξακολουθεί να δέχεται αίμα και οξυγόνο, ο πάσχων έχει μερική στύση. Νιώθει επίσης λιγότερο έως καθόλου πόνο και διατρέχει μικρότερο κίνδυνο μόνιμης βλάβης.
Υπολογίζεται ότι ο μη-ισχαιμικός πριαπισμός αντιπροσωπεύει το μόλις 5% των κρουσμάτων πριαπισμού. Συνήθως οφείλεται σε τραυματισμό του πέους ή του περίνεου (είναι ο ιστός μεταξύ του οσχέου και του πρωκτού).
Χρειαζόταν εμβολισμό
Όπως ανέφεραν προ ετών οι γιατροί του 21χρονου ασθενούς στην ιατρική επιθεώρηση The Journal of Sexual Medicine, η ενδεικνυόμενη θεραπεία για την περίπτωσή του ήταν ο υπερ-εκλεκτικός εμβολισμός. Είναι μία διαδικασία κατά την οποία γίνεται σκόπιμη απόφραξη στις τραυματισμένες αρτηρίες για να μειωθεί η ροή αίματος προς το πέος.
Επειδή στο Ιράν υπήρχαν λίγα εξειδικευμένα κέντρα για τη θεραπεία αυτή, οι πανεπιστημιακοί γιατροί τον παρέπεμψαν σε ένα άλλο κέντρο. Ωστόσο εκεί υποβλήθηκε σε θεραπεία για ισχαιμικό πριαπισμό και όχι για μη-ισχαιμικό! Το λάθος αυτό προφανώς δεν τον βοήθησε και η επέμβαση απέτυχε.
Ο νεαρός εξακολούθησε να έχει μόνιμη μερική στύση, η οποία όμως δεν του προκαλούσε πόνο. Επιπλέον, εξακολουθούσε να έχει σχετικά καλή στυτική λειτουργία κατά τις σεξουαλικές επαφές του. Όντας απογοητευμένος από την αρχική αντιμετώπισή του, αρνήθηκε να υποβληθεί σε περαιτέρω θεραπείες. Παραμένει άγνωστο αν άλλαξε γνώμη με την πάροδο του χρόνου.
Όπως έγραψαν οι πανεπιστημιακοί γιατροί στο άρθρο τους, τα τατουάζ προκάλεσαν αυτή τη σπάνια (εκείνη την εποχή) βλάβη, επειδή προφανώς η βελόνα μπήκε πολύ βαθιά στο δέρμα. Και συνέστησαν στους άνδρες να τα αποφεύγουν στη συγκεκριμένη περιοχή.
Φωτογραφία: iStock
