Ο καρκίνος ξεκινά από την εσωτερική επιφάνεια της ουροδόχου κύστης. Αποτελεί τον δεύτερο πιο συχνό τύπο καρκίνου του ουρογεννητικού και μπορεί να εμφανιστεί σε άνδρες και γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας, αν και είναι πιο συχνός σε άνδρες μεταξύ 60 και 70 ετών.
Στους άνδρες είναι ο δεύτερος πιο κοινός ουρολογικός καρκίνος μετά τον καρκίνο του προστάτη.
Ο πιο συχνός τύπος είναι το ουροθηλιακό καρκίνωμα, καθώς αφορά περίπου το 90% των διαγνώσεων.
Άλλοι τύποι περιλαμβάνουν:
Καρκίνωμα από πλακώδη κύτταρα
Αντιπροσωπεύει το 4% όλων των όγκων της κύστης και σχετίζεται συνήθως με χρόνιο ερεθισμό της κύστης που μπορεί να προκληθεί από την μακροχρόνια παρουσία μόνιμου καθετήρα ή λίθου στην κύστη. Έχει επίσης συσχετισθεί με τη σχιστοσωμίαση, μια νόσο που προκαλείται από παράσιτα και είναι ενδημική στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Σχεδόν όλα τα καρκινώματα από πλακώδη κύτταρα είναι διηθητικά.
Αδενοκαρκίνωμα
Εξαιρετικά σπάνια (λιγότερο από το 1%) μορφή καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Εμφανίζεται όταν υπάρχει φλεγμονή και αδενικά στοιχεία στην ουροδόχο κύστη. Τα αδενοκαρκινώματα του θόλου της ουροδόχου κύστης οφείλονται σε εμβρυολογικά κατάλοιπα αδενικών κυττάρων που παραμένουν μετά την φυσιολογική εξαφάνιση του ουραχού. Παρουσιάζεται συνήθως σε νεαρότερους ασθενείς. Σχεδόν όλα τα αδενοκαρκινώματα είναι διηθητικά.
Μικροκυτταρικό καρκίνωμα
Είναι εξαιρετικά σπάνιο, αντιπροσωπεύοντας λιγότερο από το 1% όλων των όγκων της κύστης. Είναι ιδιαίτερα επιθετικό και με δυσμενή πρόγνωση.
Συμπτώματα
Το κύριο σύμπτωμα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, αρχικά, είναι η αιματουρία ή η παρουσία αίματος στα ούρα.
Μπορεί να είναι τόσο μακροσκοπική (ορατή με γυμνό μάτι) όσο και μικροσκοπική, δηλαδή ανιχνεύεται με ανάλυση ούρων.
Άλλα συμπτώματα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης μπορεί να περιλαμβάνουν:
- αναιμία
- πυουρία – παρουσία πύου στα ούρα
- πόνο
- κάψιμο
- δυσκολία στην ούρηση
Στην περίπτωση προχωρημένων νεοπλασμάτων, μπορεί επίσης να εμφανιστεί πυελικός πόνος.
Παράγοντες κινδύνου
Ο κύριος παράγοντας κινδύνου για καρκίνο της ουροδόχου κύστης είναι το κάπνισμα, καθώς οι χημικές ουσίες των τσιγάρων απορροφώνται από το αίμα, περνούν μέσα από τα νεφρά και συλλέγονται στα ούρα, καταστρέφοντας την ουροδόχο κύστη.
Η έκθεση σε χημικές ουσίες όπως το αρσενικό και η ακτινοβολία (στην περίπτωση συχνής ακτινοθεραπείας στην περιοχή της πυέλου) μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο.
Το ίδιο ισχύει και για τη χρόνια φλεγμονή της ουροδόχου κύστης, που προκαλείται από κυστίτιδα ή συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
Όσον αφορά την ηλικία, οι διαγνώσεις καρκίνου της ουροδόχου κύστης εμφανίζονται μεταξύ των ηλικιών 60 και 70 και είναι αρκετά σπάνιο να αναπτυχθεί πριν από την ηλικία των 40 ετών.
Ακριβώς επειδή τα συμπτώματα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης μπορούν να συσχετιστούν με άλλες ασθένειες όπως είναι η κυστίτιδα και η προστατίτιδα, είναι απαραίτητο να μην τα παραβλέπετε για να αναγνωρίσετε έγκαιρα μια πιθανή σχέση με τον καρκίνο.
Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να σώσει ζωές, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να παρέμβετε άμεσα, να συμβουλευτείτε γιατρό και να κάνετε τις απαραίτητες εξετάσεις που μπορούν να συμβάλουν στην έγκαιρη διάγνωση.
Οι κοινές εξετάσεις για τη διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης είναι το υπερηχογράφημα του ουροποιητικού συστήματος και η κυτταρολογική εξέταση στα ούρα, η οποία χρησιμοποιείται για την αναζήτηση της παρουσίας καρκινικών κυττάρων της ουροδόχου κύστης. Είναι μια εξέταση που χρησιμοποιείται συχνά ακόμη και μετά την ύφεση για την αποφυγή ή την αναγνώριση πιθανών υποτροπών.
Αν υπάρχει υποψία καρκίνου, μπορεί να πραγματοποιηθεί κυτταροσκόπηση, η οποία συνίσταται στην εισαγωγή ενός λεπτού οργάνου στον κανάλι της ουρήθρας έτσι ώστε να μπορεί να επιθεωρηθεί, εκτός από τις κλασικές τομογραφίες.
