Μέσα σε αυτό το κλίμα, η κουβέντα για τις τιμές της νέας σεζόν έχει ανάψει πλέον για τα καλά. Σε επίπεδο Ελλάδος, δικαιολογημένα ο κόσμος περιμένει κάτι παραπάνω από τα χαμηλά επίπεδα που ακούγονται. Αποθέματα από το 2024 δεν υπάρχουν στα σιλό, ζήτηση σαφώς και υπάρχει, η οποία μοιάζει μάλιστα ικανή να απορροφήσει μια μεγάλη παραγωγή σε παγκόσμιο όσο και περιφερειακό επίπεδο.
Στο μεταξύ, ανοίγουν στόματα στην Τουρκία τόσο όσον αφορά τις τιμές νέας σοδειάς για το δικό τους σκληρό, όσο και για τις κύριες χώρες ανταγωνιστές. Επίσης, φαίνεται πως η μερική ανομβρία και ο εαρινός παγετός κόστισαν στην εγχώρια παραγωγή σκληρού ίσως και 500.000 τόνους συγκριτικά με τις εκτιμήσεις του περασμένου μήνα. Η Τουρκία λοιπόν δειλά δειλά αρχίζει τον αλωνισμό με ρεαλιστικό πλέον στόχο να συγκομίσει γύρω στους 3,8 με 4,0 εκατ. τόνους έναντι 4,3 με 4,5 εκατ. τόνους που συζητιόταν τέτοιες μέρες τον περασμένο μήνα.
Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση την εβδομαδιαία Agrenda
Επιστρέφοντας στο κομμάτι των τιμών, τούρκοι αναλυτές τοποθετούν τα συμβόλαια για την δική τους νέα σοδειά πέριξ των 300 – 310 δολαρίων ο αμερικ. τόνος, επίπεδο που ανάγεται σε 295 – 305 ευρώ ο τόνος FOB στις ευρωπαϊκές τιμές, κάτι που σημαίνει πως οι όποιες τούρκικες εξαγωγές ίσως πιάνουν ιταλικό λιμάνι στα 325 με 330 ευρώ ο τόνος CIF. Σε ανάλογα επίπεδα θα βγαίνουν και οι εξαγωγές περσινού σκληρού από τον Καναδά, γύρω στα 285 με 295 ευρώ ο τόνος FOB, επίπεδο που μεταφράζεται σε 320 – 330 ευρώ ο τόνος CIF για βόρεια Αφρική και Ιταλία. Οι δύο χώρες περιμένουν μια αθροιστική σοδειά 9,8 με 10 εκατ. τόνους έναντι…10,1 εκατ. τόνους πέρυσι.
Να σημειωθεί πως κατά κανόνα, μία ελλειμματική χρονιά διαδέχεται μια πλεονασματική χρονιά στο σκληρό σιτάρι, σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι τιμές από το περασμένο φθινόπωρο τσίμπησαν σταδιακά ως 40 ευρώ ο τόνος, με την προοπτική της καλής κατανάλωσης το 2025 και την αναμενόμενη μικρή μείωση της φετινής παραγωγής στους 31 με 32 εκατ. τόνους. Ωστόσο, μέσα στην περίοδο χειμερινών σπορών, οι χαμηλές πτήσεις τιμών στις υπόλοιπες ποικιλίες σιταριού, εξανάγκασε μερίδα κόσμου να εμπιστευτεί ξανά το σκληρό. Αποτέλεσμα αυτής της τάσης, είναι πλέον η αγορά να περιμένει ξανά 34 με 35 εκατ. τόνους σοδειά, δηλαδή ένα «πλεόνασμα» όσο η μισή σοδειά της Ιταλίας.
Κάπου εδώ λοιπόν μπαίνει στην εξίσωση και η Ιταλία. Οι Τούρκοι εκτιμούν πως τα ιταλικά FOB θα κυμανθούν στα 275 με 280 ευρώ ο τόνος από Ιούνιο, επίπεδα βέβαια που δεν έχουν τόση σημασία καθώς η χώρα είναι καθαρός εισαγωγέας προϊόντος. Το θέμα εδώ είναι πως σε σύγκριση με το αγρονομικά τραγικό 2024, η Ιταλία περιμένει σχεδόν 700.000 τόνους μεγαλύτερη σοδειά, καθιστώντας την ανάγκη για εισαγωγές το πρώτο δίμηνο (Ιουνίου Ιουλίου) σχετικά περιορισμένη.
Από κει και πέρα, Ισπανία και Ελλάδα φαίνεται πως θα μοιραστούν την ίδια μοίρα. Ποια είναι αυτή; Τα FOB των δύο χωρών εκτιμώνται σε 265 με 275 ευρώ ο τόνος, σχεδόν 5 ευρώ ο τόνος κάτω συγκριτικά με την Ιταλία και 10 ευρώ ο τόνος κάτω από τις εισαγωγές με φορτηγά από Σλοβακία, Αυστρία και Ουγγαρία. Οι παραπάνω τιμές αποτελούν απλώς μια εκτίμηση, βασισμένη στην σημερινή ισοτιμία ευρώ – δολαρίου (1,1250).
Ακολουθεί σχετικός πίνακας με τα εκτιμώμενα επίπεδα τιμών:
