Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γερμανία, ο νέος συντηρητικός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς τού απέδωσε τα εύσημα για την άκρα ευελιξία που επέφερε στην εγχώρια αγορά εργασίας. Δεν έχουν όμως την ίδια γνώμη οι εργαζόμενοι της χώρας που δουλεύουν Σαββατοκύριακα, κάνουν απλήρωτες υπερωρίες και χάνουν δεδουλευμένα. Επίσης, επειδή το τοπίο είναι τόσο ετεροβαρές σε βάρος των εργαζομένων, δεν μπορούν τελικά οι επιχειρήσεις να καλύψουν τις κενές θέσεις εργασίας.
Απαντώντας σε ερώτημα δημοσιογράφου σχετικά με το τι θα μπορούσε η Γερμανία να αντιγράψει ή να διδαχτεί από το «ελληνικό success story» κατά την επίσκεψη Κυρ. Μητσοτάκη το Βερολίνο, ο Φρ. Μερτς είπε: «Πολύ προσεκτικά παρακολουθήσαμε τι έκανε η Ελλάδα. Επιστροφή στην εβδομάδα εργασίας των έξι ημερών. Είναι αδύνατο, αδιανόητο αυτό στη Γερμανία. Αλλά αν, αντί να μιλάμε για μέγιστο όριο εργασίας οχτώ ωρών, έχουμε μέγιστο όριο ωρών εβδομαδιαίας εργασίας, αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα».
Τα στοιχεία
Τι λένε όμως οι εργαζόμενοι της χώρας για την υπερβολική ευελιξία και ποιες τάσεις καταγράφηκαν μέσα από τρεις διαφορετικές πηγές στοιχειών για την αγορά εργασίας τον Μάιο;
Η έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ για την ποιότητα της εργασίας και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που δημοσιεύτηκε στις 7 Μαΐου, διαπίστωσε ότι τουλάχιστον οι μισοί εργαζόμενοι στην Ελλάδα δουλεύουν περισσότερες ώρες από ό,τι προβλέπει η σύμβασή τους και ότι το ένα τέταρτο δεν πληρώνεται για αυτή την πρόσθετη εργασία.
Ειδικότερα, το 52% των εργαζομένων εργάζεται επιπλέον ώρες από αυτές που ορίζει η σύμβασή του, εκ των οποίων το 48% των ανδρών και το 50% των γυναικών δεν λαμβάνουν καμία πρόσθετη αμοιβή, το 18% των ανδρών και το 13% των γυναικών πληρώνονται μόνο για ένα μέρος της πρόσθετης εργασίας τους, ενώ το 33% των ανδρών και το 37% των γυναικών πληρώνονται για το σύνολο των πρόσθετων ωρών εργασίας.
Στην ίδια έρευνα συν τοις άλλοις, περίπου οι μισοί δήλωσαν ότι εργάζονται πάνω από δύο φορές τον μήνα τα Σαββατοκύριακα, ένας στους δέκα μία φορά τον μήνα ενώ ένας στους δέκα ή το 9% έχει συχνές ή αιφνιδιαστικές αλλαγές βάρδιας με εντολή του εργοδότη. Κι ενώ με βάση την κυβερνητική ρητορική η νομοθεσία περί διευθέτησης του χρόνου εργασίας πρέπει να έχει τη συναίνεση τόσο των εργοδοτών όσο και των εργαζομένων, στην πράξη αποδεικνύεται ότι μόνο οι εργοδότες μπορούν να τη χρησιμοποιούν προς όφελός τους επιβάλλοντας στους μισούς εργαζόμενους να δουλεύουν ένα ή περισσότερα Σαββατοκύριακα και αλλάζοντας κατά βούληση τις βάρδιές τους, τη στιγμή που η πλειονότητα των εργαζομένων (έξι στους δέκα) αδυνατεί να πάρει με αίτησή του μια ολιγόωρη άδεια για οικογενειακούς λόγους όταν τη χρειαστεί και να συμπληρώσει τις ώρες αργότερα.
Λίγες μέρες μετά δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία των –έστω και ανεπαρκών– ελέγχων της Επιθεώρησης Εργασίας μηνός Απριλίου (ελέγχει κατά ανακοίνωσή της 3.000 επιχειρήσεις τον μήνα επί συνόλου 1.300.000 επαγγελματικών ΑΦΜ) που έδειξαν, ακόμη χειρότερα, πως η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία καλά κρατεί.
Συγκεκριμένα τα στοιχεία αυτά έδειξαν ότι το 15% των εργοδοτών αφήνει απλήρωτους τους εργαζόμενους μη καταβάλλοντας δεδουλευμένα, δώρα, επιδόματα και τριετίες, ότι ένας στους τέσσερις εργοδότες (25%) ξεχειλώνει τα ωράρια εργασίας, δηλαδή επιβάλλει υπερωρίες στους εργαζόμενους χωρίς να τις δηλώνει ή να τους καταβάλλει αμοιβή για υπερωριακή απασχόληση και ότι ένας στους δέκα (7%) των εργοδοτών απασχολεί εργαζόμενους χωρίς να τους δηλώνει και να τους ασφαλίζει.
Κενές θέσεις
Μέσα σε αυτήν τη διαμορφωμένη εργασιακή ζούγκλα λοιπόν ίσως δεν πρέπει να αιφνιδιάζει το ότι οι επιχειρήσεις αδυνατούν να καλύψουν τις κενές θέσεις εργασίας όχι γιατί δεν υπάρχουν άνεργοι που ψάχνουν δουλειά –η ανεργία στην Ελλάδα παραμένει ακόμη στο 9%– αλλά γιατί, όπως έδειξε έρευνα της Randstad, εργοδότες και υποψήφιοι εργαζόμενοι δεν τα βρίσκουν στους μισθούς.
Ειδικότερα, στην έρευνα της εταιρείας παροχής υπηρεσιών διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού Randstadt, που έγινε με τη συμμετοχή 755 ηγετικών στελεχών από διάφορους κλάδους των ελληνικών επιχειρήσεων και δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα, το 65% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη στελέχωση της επιχείρησης με νέους εργαζόμενους είναι οι «μη ρεαλιστικές προσδοκίες τους σε ό,τι αφορά τους μισθούς». Μάλιστα το 65% των στελεχών ανέφερε ότι θεωρεί ως κύριο εμπόδιο στις νέες προσλήψεις τις υψηλές μισθολογικές απαιτήσεις των υποψηφίων, το 43% την έλλειψη συγκεκριμένων γνώσεων ή κατάρτισης και το 40% τη μηδενική ή περιορισμένη εργασιακή εμπειρία στον κλάδο.
Ακόμη χειρότερα, ενώ μία στις δύο επιχειρήσεις (56%) ανέφερε ότι δυσκολεύεται να βρει εργαζόμενους και πρόσθεσε ότι πιστεύει πως αν βελτιώσει τους μισθούς, θα βρει (55%), εντέλει επιλέγει να μη βελτιώσει τους μισθούς και να αφήσει ακάλυπτες θέσεις εργασίας, τη στιγμή που, πρώτον, μόνο μία στις πέντε επιχειρήσεις (19%) δηλώνει ότι δίνει υψηλότερους μισθούς από τον ευρύτερο ανταγωνισμό του κάθε κλάδου και, δεύτερον, οι προσλήψεις για το 57% των επιχειρήσεων επί του συνόλου που τις επιδιώκουν αφορούν κατά 43% προσωρινή απασχόληση και μόνο κατά 14% μόνιμη απασχόληση.
Καταλήγοντας, δεν ξέρουμε αν οι Ελληνες εργοδότες έχουν κακομάθει έπειτα από μια 15ετία σαρωτικής ευελιξίας στην αγορά εργασίας και έλλειψης συλλογικών συμβάσεων και απομυζούν όσο μπορούν τους εργαζόμενους επειδή έχουν το πάνω χέρι ή αν, ειδικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πιέζονται από τα αυξημένα λειτουργικά κόστη και δεν μπορούν πράγματι να αυξήσουν τους μισθούς. Γεγονός όμως είναι ότι κανείς δεν σπεύδει να δουλέψει σεζόν χωρίς ρεπό για πενταροδεκάρες και ότι η ελληνική αγορά εργασίας δεν είναι ελκυστική.
Διαβάστε επίσης:
Προειδοποίηση ΕΟΦ για σοκολάτα – «Περιέχει απαγορευμένη ουσία»
Δίκη Novartis: Ένταση κατά την εξέταση Μανία – Οι αντιφάσεις και ο εκνευρισμός της εισαγγελέα
Καιρός: «Επικίνδυνες καταιγίδες από τις επόμενες ώρες» – Νέα πρόγνωση μέχρι την Κυριακή
