Δεν φτάνει η ανέλεγκτη από την κυβέρνηση αισχροκέρδεια των τραπεζών στο θέμα των επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων. Δεν φτάνει η κυβερνητική συνδρομή (υποχρεωτική εφαρμογή) στο θέμα των προμηθειών των τραπεζών χωρίς πλέγμα προστασίας των καταναλωτών από τις υπέρογκες χρεώσεις, μέσω των οποίων καταγράφηκαν αισχρά κέρδη ύψους άνω των 2 δισ. ευρώ. Δεν έφτανε η κυβερνητική κοροϊδία διά στόματος Κυριάκου Μητσοτάκη στο τέλος του 2024 που «απάλλαξε» την κοινωνία από ετήσιες χρεώσεις κάτω των 100 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 2,5% αυτών των κερδών. Τώρα η Τράπεζα Πειραιώς μέσω της καταχρηστικής πρακτικής της πώλησης των 850 ATM τα οποία βρίσκονται εκτός του τραπεζικού δικτύου (π.χ. σε βενζινάδικα, σουπερμάρκετ, νοσοκομεία, μετρό, αεροδρόμια κ.ά.) προσπάθησε να δώσει τη χαριστική βολή στην οικονομία.
Ακόμη κι αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο «μπάτλερ» δηλαδή των μεγάλων συμφερόντων και των καρτέλ, δεν μπορούσε να ανεχθεί αυτή την προκλητική συμπεριφορά του αγαπημένου τραπεζίτη του Κυρ. Μητσοτάκη, του διευθύνοντος συμβούλου δηλαδή Χρήστου Μεγάλου. Αμεσα και δη την περασμένη Πέμπτη 24 Ιουλίου 2025 έγινε γνωστή η τροπολογία Πιερρακάκη με την οποία (όταν ψηφιστεί) μηδενίζονται οι χρεώσεις ακόμη και μέσω του διατραπεζικού συστήματος ΔΙΑΣ! Πρόκειται για το «εύκολο» αθέμιτα εναρμονισμένο κέρδος των τραπεζών (δύο φορές, το 2007 και το 2022, η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει ψέξει τις τράπεζες γι’ αυτή την πρακτική) και γι’ αυτό τον λόγο οι υπόλοιποι τραπεζίτες είναι έξαλλοι με τους χειρισμούς του Χρ. Μεγάλου.
Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που η διοίκηση της συγκεκριμένης τράπεζας και ο διευθύνων σύμβουλός της βάλλουν κατά της κοινωνίας και της οικονομίας.
Ηταν τον Μάιο του 2017 όταν σε αιφνιδιαστικό έλεγχο στα κεντρικά γραφεία της Τράπεζας το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας επέβαλε πρόστιμο 1,6 εκατ. ευρώ διότι διαπιστώθηκε η παράβαση της υπερωριακής απασχόλησης για 109 εργαζόμενους. Ετσι αποκαθηλώθηκαν και οι αιτιάσεις του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) ότι δήθεν δημιουργούν την εισφοροδιαφυγή οι μικρές επιχειρήσεις.
Ο κ. Μεγάλου δεν έμεινε εκεί. Αποθρασυμένος μετά την εγκατάσταση του Κυρ. Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία της χώρας, έκτοτε ξεχωρίζει για την καταχρηστικότητα των ενεργειών του, οι οποίες παραμένουν κυβερνητικά ανέλεγκτες και γι’ αυτό εκείνος δρα ανεξέλεγκτα. Είναι αυτός που από τον Οκτώβριο του 2019 ξεκίνησε τον… ορυμαγδό χρεώσεων. Είναι αυτός που με στιλ «γιατί μπορώ» χρέωσε στις αρχές του 2020 ετήσιο τέλος λογαριασμού ύψους 5 ευρώ, το οποίο αναγκάστηκε να ανακαλέσει ύστερα από καταιγιστικές αντιδράσεις. Εκεί όμως που έδωσε τα ρέστα του είναι στα κουρέματα δανείων μεγαλόσχημων παραγόντων μετά το 2020.
Αυτή που ξεχωρίζει είναι η ιστορία του Κώστα Πηλαδάκη. Με «όπλο» τη συμφωνία κουρέματος των δανείων του κατά περίπου 138 εκατ. ευρώ ο επιχειρηματίας επιχείρησε να προκαλέσει διά της δικαστικής εξυγιάνσεως ζημιά στο ελληνικό δημόσιο (ΑΑΔΕ και ΕΦΚΑ) άνω των 50 εκατ. ευρώ.
Είναι από την άλλη αυτός που έφτιαξε την τριγωνική συναλλαγή με την efood. Συγκεκριμένα, η πλατφόρμα από τον Μάιο του 2018 έως και το 2021 δεν συνεργαζόταν με κανένα ίδρυμα πληρωμών, με αποτέλεσμα να εισπράττει χρήματα τα οποία παρακρατούσε έως και 45 ημέρες και δεν τα απέδιδε στα συνεργαζόμενα καταστήματα εστίασης. Αυτή η παράτυπη –αν μη τι άλλο– διαδικασία διεξαγόταν μέσω του συστήματος εκκαθάρισης καρτών της Τράπεζας Πειραιώς.
Το δράμα των εργασιακών σχέσεων
Την ίδια ώρα δεν διστάζει να… πετσοκόψει τους υπαλλήλους της τράπεζας. Οι πιέσεις των διευθυντών με «άνωθεν εντολή» για επίτευξη ατέρμονων στόχων αλλά και «εξαπάτηση» πελατών κάνει τους τραπεζοϋπαλλήλους να αρρωσταίνουν – και η λέξη τίθεται χωρίς εισαγωγικά. «Μια Ναταλία μίλησε. Μια Ναταλία διεκδικεί. Οχι μόνο για την ίδια – αλλά για όλους μας. Γιατί ο αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς δεν είναι προσωπική υπόθεση. Είναι συλλογική ευθύνη» είναι η τοποθέτηση των συνδικαλιστών-μελών του Συλλόγου Εργαζομένων στις Υπηρεσίες της Τράπεζας Πειραιώς (ΣΕΥΤΠΕ). Πρόκειται για αγωγή που έχει κατατεθεί και μέσα από το περιγραφόμενο προσωπικό δράμα μιας τραπεζοϋπαλλήλου αναδύεται το ποιόν του Χρ. Μεγάλου.
- Εξαντλητική πίεση για επίτευξη ανερμάτιστων στόχων.
- Τζάμπα υπερωρίες και υπερεκμετάλλευση του εργασιακού μόχθου σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο θράσος που, ενώ είχε επέμβει η τοπική Επιθεώρηση Εργασίας, συνεχιζόταν ατέρμονα απέναντι σε όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους.
- Ηθική παρενόχληση (mobbing) από τον διευθυντή του υποκαταστήματος όπου εργαζόταν.
- Διευθυντικές «απειλές» για απόλυση υπό το βάρος κακής αξιολόγησης.
- Πίεση για παραπειστικές πληροφορίες σε πελάτες ώστε να πειστούν να αγοράσουν κάποιο τραπεζικό προϊόν.
Αυτή η καθημερινή πίεση για τη χρησιμοποίηση ακόμη και μεθόδων εξαπάτησης πελατών της τράπεζας, αυτή η καθημερινή πιεστική στοχοθεσία και η συνεχής ψυχολογική πίεση που τη συνοδεύει επέφεραν την ψυχοσωματική κατάρρευση. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε ιατρική γνωμάτευση για την επαγγελματική ασθένεια και παρότι κατατέθηκε στην τράπεζα, τα διευθυντικά στελέχη συνέχιζαν την πίεση (όπως κάνουν σε όλες τις περιπτώσεις). Πλέον το ζήτημα βρίσκεται στη Δικαιοσύνη, η οποία καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Ολα αυτά οδήγησαν μια ευσυνείδητη υπάλληλο, μια εργαζόμενη που είχε βραβευτεί ως μία από τους 100 καλύτερους πωλητές της τράπεζας πανελλαδικά, στην κατάρρευση. «Η περίπτωση της συναδέλφισσας Ν.Κ. αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της πραγματικότητας, αλλά και ένα φωτεινό παράδειγμα θάρρους και αξιοπρέπειας» επισημαίνουν οι συνδικαλιστές. Στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΥΤΠΕ καταλήγει: «Η προσφυγή μιας εργαζόμενης, απέναντι στη μεγαλύτερη συστημική Τράπεζα και σε έναν από τους ισχυρότερους εργοδότες της χώρας, αποτελεί πράξη γενναιότητας και ουσιαστικής υπεράσπισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Καθώς η Ναταλία δεν υπερασπίζεται μόνο τον εαυτό της, αλλά και όλους εμάς που καθημερινά καλούμαστε να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας σε αντίστοιχες εργασιακές συνθήκες».
Οι πρώτες απολύσεις μετά την περίοδο της χούντας
Ηταν στο τέλος του 2019 όταν ο πρωθυπουργικός φίλος προέβη σε κάτι αχαρακτήριστο. Δικαστικός επιμελητής επέδωσε σε 24 εργαζόμενους της Τράπεζας Πειραιώς καταγγελία σύμβασης επειδή αρνήθηκαν να μετακινηθούν στην Intrum. Ηταν οι πρώτες απολύσεις στον τραπεζικό κλάδο μετά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών. Είπαμε, ήταν ο φίλος Κυρ. Μητσοτάκης στα ηνία της χώρας και ο Χρ. Μεγάλου «έκοβε κι έραβε».
Κάπως έτσι συρρίκνωσε τα υποκαταστήματα και προέβη σε θηριώδη προγράμματα εθελούσιας εξόδου, με τα διευθυντικά στελέχη του –πάντα με την άνωθεν εντολή στα χείλη– να ωθούν με ατέρμονη πίεση τους μη αρεστούς στην έξοδο. Κάπως έτσι «εκμεταλλεύτηκε» την πανδημία και συρρίκνωσε τις διά ζώσης τραπεζικές συναλλαγές για να αισχροκερδεί με τις προμήθειες, πάντα εις γνώσιν και με την ασπίδα του φίλου του Κυρ. Μητσοτάκη.
Μια πενταετία ανικανότητας και λανθασμένων διοικητικών επιλογών
Από το 2017, όταν και ανέλαβε ο Χρ. Μεγάλου, μέχρι το 2021 η Τράπεζα Πειραιώς βιώνει μια τραγική πορεία που επιβεβαιώνει την αδυναμία της να διαχειριστεί τα δομικά προβλήματά της. Παρά τις αλλεπάλληλες δηλώσεις περί ανάκαμψης, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική: η τράπεζα διαρκώς χειροτέρευε και την κατάσταση επιδείνωναν η ανικανότητα και οι λανθασμένες επιλογές της διοίκησής της.
Το 2017 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPL) κατείχαν πάνω από το 40% του δανειακού χαρτοφυλακίου. Παρά τον «εκσυγχρονισμό» και τις πωλήσεις «κόκκινων» δανείων (όπως η πώληση πακέτου NPL ύψους 7 δισ. ευρώ το 2018), το πρόβλημα παρέμενε άλυτο, συνεχίζοντας να βαραίνει τον ισολογισμό της. Το 2019 η τράπεζα παρουσίασε ζημίες άνω των 2 δισ. ευρώ, ενώ το 2020, παρά τις εξαγγελίες, η κατάσταση επιδεινώθηκε λόγω πανδημίας.
Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας, με πτώση του ΑΕΠ κατά 8,2% το 2020, επέτεινε τα προβλήματα: τα επισφαλή δάνεια αυξήθηκαν και η κεφαλαιακή επάρκεια υποχώρησε κάτω από το όριο του 8%, βυθίζοντας τον δείκτη σε επικίνδυνα επίπεδα. Τον Μάιο του 2021 το κράτος και οι ιδιώτες επενδυτές συμμετείχαν στην ανακεφαλαιοποίηση με συνολικά 2,7 δισ. ευρώ μέσω έκδοσης νέων μετοχών. Η συμμετοχή του δημοσίου ανήλθε περίπου στο 11%, μια μερίδα που προκάλεσε εύλογα ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα και την κατεύθυνση της βοήθειας αυτής.
Η κριτική ήταν έντονη: η συμμετοχή του κράτους όχι μόνο δεν απάλλαξε την τράπεζα από τα δομικά προβλήματά της, αλλά ενίσχυσε την αντίληψη ότι η Πειραιώς θεραπεύεται με δημόσιο χρήμα χωρίς να έχει αλλάξει το στρατηγικό της υπόδειγμα.
Εν κατακλείδι, τα χρόνια 2017-21 καταδεικνύουν μια αλυσίδα ανεπιτυχών επιλογών, χάσιμο χρόνου και τεράστιων χρηματικών ποσών.
Ανέλεγκτος που δρα ανεξέλεγκτα
Πρόκειται για έναν μάνατζερ που εκδιώχθηκε κακήν κακώς από τη Eurobank το 2015 για να εγκατασταθεί από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) τον Μάρτιο του 2017 στην Τράπεζα Πειραιώς. Αν κάτι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον Χρ. Μεγάλου, αυτό είναι ότι μπορεί να ελίσσεται καταλαμβάνοντας θέσεις που του επιτρέπουν να χαρακτηρίζεται «καλός υπηρέτης». Από το 2016 συμμετέχει στην αμερικανική Παγκόσμια Ομοσπονδία Συμβουλίων Ανταγωνιστικότητας (GFCC). Πρόκειται για λομπίστες που λειτουργούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Ιδιας κατηγορίας φορέας μπορεί να χαρακτηριστεί και το Ελληνοβρετανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, στο οποίο κατά το παρελθόν έχει διατελέσει αντιπρόεδρος, αλλά και οι Ενώσεις Τραπεζών Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου.
Ενα τέτοιο στέλεχος δεν θα μπορούσε παρά να έχει σχέσεις και με τη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη. Είναι ο πρωθυπουργός που τον αφήνει ανέλεγκτο να ταλανίζει την ελληνική οικονομία. Ο CEO της Πειραιώς ως ανέλεγκτος δρα ανεξέλεγκτα. Πλέον όμως αντιμετωπίζει την μήνιν των υπόλοιπων τραπεζιτών που απολογούνται για τα καρτέλ που έχουν στήσει. Ωστόσο κάποιοι τον αγαπούν. Είναι οι μεγαλομέτοχοι που αποκτούν υπεραξίες από τις σκαστές παρανομίες του, με τις οποίες αισχροκερδεί σε βάρος καταναλωτών και οικονομίας. Αλλωστε αυτές οι πρακτικές μαζί με την κρατική βοήθεια το 2021 έχουν απογειώσει τα κέρδη της τράπεζας.
