«Πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις;»
«Κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης με βαθύ κοινωνικό πρόσημο, κάθε παιδί στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από το εισόδημα των γονιών του, να έχει ισότιμη πρόσβαση στα εργαλεία μάθησης του 21ου αιώνα».
Αυτό είπε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο και ταυτόχρονα ανακοίνωσε ότι «με αυστηρό έλεγχο διενεργείται η αδειοδότηση των τεσσάρων μη κρατικών πανεπιστημίων».
Οπότε η αυθόρμητη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό κάθε Έλληνα, που καταλαβαίνει τι διαβάζει, είναι «πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις;»
Ισότιμη πρόσβαση σημαίνει ότι κάθε παιδί έχει τις ίδιες ευκαιρίες. Όσο τα πανεπιστήμια είναι κρατικά και οι πανελλαδικές εξετάσεις αδιάβλητες υπάρχει ισότιμη πρόσβαση για την εισαγωγή στα ΑΕΙ.
Όταν όμως το παιδί του εργάτη αποτύχει, μένει έξω από τον ανώτατη εκπαίδευση, ενώ το παιδί του πλούσιου μπορεί να συνεχίσει με το χρήμα του μπαμπά σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο και σε μελλοντικό πτυχίο. Τι ισοτιμία υπάρχει εδώ; Μια καθαρά ταξική -και αντισυνταγματική- πολιτική είναι η νομιμοποίηση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Και δεν έγινε τυχαία. Πρόκειται για φρένο στην κοινωνική κινητικότητα επειδή οι κυβερνώντες θέλουν περισσότερα γκαρσόνια.
Επίσης, «ισότιμη» θα ήταν η πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις οι φοιτητές να μπορούν να σπουδάζουν απερίσπαστοι. Η έλλειψη φοιτητικών εστιών, τα απλησίαστα ενοίκια, το υψηλό κόστος ζωής, οι χαμηλοί μισθοί, έχουν κάνει αφόρητο για μια μέση ελληνική οικογένεια να σπουδάσει ένα παιδί σε άλλη πόλη.
Ας αφήσει ο πρωθυπουργός τα παραμύθια περί «ισοτιμίας». Με την πολιτική του, όπως δείχνουν συνεχώς και τα στοιχεία της Eurostat, βυθίζει τους Έλληνες στη φτώχεια απολύτως συνειδητά και με τα ωράρια των 13 ωρών φτιάχνει μια κοινωνία σκλάβων, στην οποία θέλει να αλυσοδέσει και τους σημερινούς έφηβους. Γ.Μπ.
