Περίπου ένα µήνα κράτησε η συστηµατική υποτίµηση της αξίας της παραγωγής σκληρού σίτου, µε τις τιµές (για πρώτη και δεύτερη ποιότητα) να σταθεροποιούνται στα 20 λεπτά πανελλαδικά και τα καλά στάρια να φλερτάρουν ξανά µε τα 21 λεπτά. Οδηγός για τις εξελίξεις είναι πρώτον, το επίπεδο τιµής στα οποία καταφθάνουν τα καναδέζικά σιτάρια στα λιµάνια της Ιταλίας – Βόρειας Αφρικής και δεύτερον η επανεκκίνηση της εµπορικής δραστηριότητας µετά από ένα µικρό διάστηµα επίµονης απραξίας.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
Υπάρχουν ακόµα σιτάρια που είναι ανοιχτά. Ενδεικτικά, η ΕΑΣ Ορεστιάδας έχει ακόµη αδιάθετους 8.000 περίπου τόνους από το προϊόν των παραγωγών, από ένα σύνολο 30.000 τόνων. Υπενθυµίζεται πως η Ένωση έχει συµφωνήσει µε τον Καραγιώργο για την απορρόφηση του συνόλου της παραγωγής, µε καινούρια τιµή κάθε βδοµάδα. Μέχρι και σήµερα, η τιµή παραµένει στα 20 λεπτά, αν και φαίνεται πως ίσως υπάρξουν θετικές εξελίξεις από βδοµάδα.
Στα 290 ευρώ το καναδέζικο
Μεσοβδόµαδα, η Αλγερία αγόρασε 400.000 τόνους σκληρό µε τιµές παράδοσης στα 325-335 δολάρια ο µετρικός τόνος, ήτοι 285 -290 ευρώ ο µετρικός τόνος C&F, τιµές που επαληθεύονται από τις προσφορές των καναδέζων στα ιταλικά λιµάνια. Στην πράξη λοιπόν, η αγορά γνωρίζει πλέον πως ο µεγαλύτερος εξαγωγέας σκληρού στον κόσµο δέχεται να στείλει σκληρό στην Μεσόγειο παραδοτέο έως 290 ευρώ ο τόνος. Τα επίπεδα αυτά, επιτρέπουν µία µικρή σταδιακή αναθεώρηση προς τα πάνω για τα ελληνικά FOB, έως και τα 260 ευρώ ο τόνος. Για την ώρα πάντως, οι έµποροι δίνουν τα χέρια στα 248 – 252 ευρώ ο τόνος, επιτρέποντας και στις τιµές για το περίπου 20-25% της περσινής σοδειάς που παραµένει ανοιχτό να τσιµπήσει προς τα 21 λεπτά.
