Η διάλυση του κοινωνικού κράτους είναι μέρος αυτής της Δημοκρατίας;
Ομολογουμένως η δήλωση του προέδρου της Δημοκρατίας σήμερα, κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου, ήταν αρκετά μετρημένη.
Μόνον που τα λόγια του για το «ευαίσθητο πολίτευμα της Δημοκρατίας», για τη διεκδίκηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας, για «προκοπή, μόρφωση και στέρεους θεσμούς» όπως και για τη διαφύλαξη της Δημοκρατίας «από τις κακοτοπιές που την απειλούν» προκαλεί αρκετά ερωτήματα.
Ως πολιτικό πρόσωπο o Κωνσταντίνος Τασούλας και χρόνια στρατευμένο στη Νέα Δημοκρατία -από τη δεκαετία του ’80 ως γραμματέας του Ευάγγελου Αβέρωφ- αναρωτιέται κανείς αν η καταπάτηση της διάκρισης των εξουσιών ή του κράτους δικαίου είναι κομμάτι αυτής τη Δημοκρατίας.
Αναρωτιέται κανείς αν τα συνεχή σκάνδαλα, οι υποκλοπές, οι απευθείας αναθέσεις, η προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης ή το τεράστιο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μέρος αυτής της Δημοκρατίας. Είναι μέρος τη Δημοκρατίας η φτωχοποίηση όλων εις βάρος των πολλών; Που βρίσκεται σήμερα το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»; Η καταπάτηση του Συντάγματος με την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας ή η διάλυση του κοινωνικού κράτους είναι μέρος αυτής της Δημοκρατίας;
Η ευαισθησία της Δημοκρατίας δεν αφορά μόνον τον τίτλο ενός καθεστώτος αλλά την ουσία του.
Και καλός ο λόγος του Κωνσταντίνου Τασούλα αλλά στερείται πραγματικότητας…
Με απλά λόγια: Άλλα λέει, άλλα κάνει όταν μια κυβέρνηση υποβαθμίζει τη Δημοκρατία σε μια Δημοκρατία λίγων και ισχυρών εις βάρος των πολλών.
Όλη η δήλωση του Κωνσταντίνου Τασούλα:
«Το μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα, 52 χρόνια μετά, είναι η υπεύθυνη, λαϊκή και διαρκής προστασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας μέσα σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού.
»Το Πολυτεχνείο είναι η υπεύθυνη, λαϊκή και γενναία διεκδίκηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας, μέσα σε συνθήκες δικτατορίας και αυταρχισμού. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα, 52 χρόνια μετά, είναι η υπεύθυνη, λαϊκή και διαρκής προστασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας μέσα σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού. Αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα, αυτό αποδεικνύει ότι η Δημοκρατία είναι το καλύτερο από τα εφικτά πολιτεύματα, όταν οι πολίτες συμφωνούν στη διαφύλαξή του.
»Σήμερα, τιμώντας το Πολυτεχνείο και όσους αψήφησαν ακόμη και τη ζωή τους γι’ αυτό, αναμετριόμαστε με το χρέος μας απέναντι στο ευαίσθητο πολίτευμα της Δημοκρατίας και αναζητούμε κοινούς τόπους και κοινές αλήθειες, με πίστη σε όσα μας ενώνουν ως κοινωνία και ως έθνος. Η φωνή του Πολυτεχνείου, που ταρακούνησε τη δικτατορία “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία” γίνεται σήμερα χρέος για τη δημοκρατική πολιτεία για προκοπή, μόρφωση και στέρεους θεσμούς. Κι όσο εμείς, ως λαός και ηγεσία, είμαστε ενωμένοι και προσηλωμένοι σ΄ αυτό το χρέος, τόσο η πατρίδα μας θα πηγαίνει μπροστά δικαιώνοντας το Πολυτεχνείο και διαφυλάσσοντας τη Δημοκρατία από τις κακοτοπιές που την απειλούν».
