Στους ενήλικες, η φίμωση είναι σχεδόν πάντα παθολογική, ενώ στα παιδιά άλλες φορές και άλλες όχι.
Η φίμωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία το δέρμα που καλύπτει τη βάλανο του πέους (ακροποσθία) δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω. Ανάλογα με την ηλικία, η σημασία της φίμωσης διαφέρει σημαντικά. Ενώ στα μικρά παιδιά αποτελεί συχνά ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξης, στους ενήλικες είναι σχεδόν πάντα παθολογική.
Φίμωση στα παιδιά: Πότε είναι φυσιολογική και πότε όχι;
Στα βρέφη και τα μικρά παιδιά, η φίμωση θεωρείται συνήθως φυσιολογική . Η ακροποσθία είναι προσκολλημένη στη βάλανο από τη γέννηση και η σταδιακή αποκόλλησή της γίνεται με την πάροδο των χρόνων. Υπολογίζεται ότι έως την ηλικία των 3 ετών, μόνο περίπου το 10% των αγοριών έχει πλήρως ελεύθερη ακροποσθία, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται σταδιακά, φτάνοντας σχεδόν στο 90% έως την ηλικία των 10 ετών.
Η αποκόλληση γίνεται φυσιολογικά με την ανάπτυξη του παιδιού και με τις καθημερινές κινήσεις κατά την ούρηση ή τον καθαρισμό. Δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση, αρκεί να τηρούνται οι βασικοί κανόνες υγιεινής. Είναι σημαντικό να αποφεύγονται από τους γονείς ή τον παιδίατρο οι βίαιες προσπάθειες έλξης της ακροποσθίας, καθώς μπορεί να προκληθεί τραυματισμός, φλεγμονή ή ουλοποίηση, και να οδηγήσει σε πραγματική (παθολογική) φίμωση στο μέλλον.
Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η φίμωση παραμένει και αρχίζει να προκαλεί προβλήματα, όπως διόγκωση της ακροποσθίας κατά την ούρηση, πόνο, επαναλαμβανόμενες φλεγμονές ή δυσκολία στον καθαρισμό της περιοχής. Τότε μιλάμε για παθολογική φίμωση.
Στις περιπτώσεις αυτές, η πρώτη γραμμή θεραπείας είναι η εφαρμογή τοπικής αλοιφής για 4–6 εβδομάδες, που μπορεί να οδηγήσει σε σταδιακή χαλάρωση και υποχώρηση της στένωσης. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας διαφέρει από παιδί σε παιδί.
Αν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει ή η φίμωση είναι σοβαρή και προκαλεί επιπλοκές, τότε προτείνεται χειρουργική αντιμετώπιση,η λεγόμενη περιτομή.
Νάσος Ιωαννίδης MD, MSc | Ουρολόγος – Ανδρολόγος | Λαγκαδάς & Θεσσαλονίκη
https://www.urologosioannidis.gr
Φίμωση στους ενήλικες: Παθολογική και επώδυνη
Στους ενήλικες, η φίμωση είναι σχεδόν πάντα παθολογική. Μπορεί να εμφανιστεί είτε από την παιδική ηλικία ως παραμελημένη περίπτωση, είτε να είναι αποτέλεσμα φλεγμονών, λοιμώξεων ή δερματικών παθήσεων που εμφανίζονται στην ενήλικη ζωή.
Μια από τις πιο συχνές αιτίες φίμωσης στους ενήλικες είναι ο σκληρυντικός λειχήνας (lichen sclerosus), μια χρόνια δερματοπάθεια που προσβάλλει την ακροποσθία και τη βάλανο, προκαλώντας προοδευτική ίνωση και στένωση. Άλλες συχνές αιτίες είναι οι υποτροπιάζουσες μυκητιάσεις, οι χρόνιες βαλανίτιδες, αλλά και η κακή τοπική υγιεινή.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στους άνδρες με σακχαρώδη διαβήτη, καθώς είναι πιο ευάλωτοι σε λοιμώξεις και φλεγμονές στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε εμφάνιση φίμωσης.
Τα συμπτώματα της φίμωσης στους ενήλικες περιλαμβάνουν:
- Δυσκολία στην έλξη της ακροποσθίας κατά τη στύση.
- Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή.
- Ερεθισμό και εκκρίσεις από την περιοχή.
- Δυσουρία ή ακόμα και κατακράτηση ούρων.
- Επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις ή φλεγμονές.
Σε προχωρημένες, χρόνιες περιπτώσεις φίμωσης, αυξάνεται και ο κίνδυνος για καρκίνο του πέους, ιδιαίτερα όταν η υγιεινή δεν είναι επαρκής και υπάρχουν χρόνιες ερεθιστικές καταστάσεις στην περιοχή.
Αντιμετώπιση και θεραπεία
Η θεραπεία της φίμωσης στους ενήλικες είναι κατά κανόνα χειρουργική. Η περιτομή παραμένει η πιο συνηθισμένη και οριστική λύση, καθώς αφαιρεί την παθολογική ακροποσθία και βελτιώνει τη λειτουργικότητα και την υγιεινή της περιοχής. Η επέμβαση διαρκεί περίπου 30 λεπτά και γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνει και πλαστική διατήρησης της ακροποσθίας, ανάλογα με την έκταση και την αιτία της στένωσης.
Πέρα από την επίλυση του λειτουργικού προβλήματος, η χειρουργική θεραπεία μπορεί να προσφέρει σημαντική βελτίωση στην ποιότητα ζωής.
Πότε να επισκεφθείτε τον γιατρό
Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε ουρολόγο αν:
- Το παιδί σας έχει επίμονα προβλήματα με την έλξη της ακροποσθίας ή δυσκολεύεται στην ούρηση.
- Παρατηρείτε ερυθρότητα, οίδημα ή πόνο στο πέος.
- Ως ενήλικας δυσκολεύεστε στην ερωτική επαφή ή στην υγιεινή της περιοχής.
- Έχετε ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη ή επαναλαμβανόμενων ουρολοιμώξεων.
