Ενώπιον της ανακρίτριας Πατρών θα βρεθεί την Κυριακή, 13 Ιουλίου, η Ειρήνη Μουρτζούκου, προκειμένου να απολογηθεί για τις τέσσερις δολοφονίες που έχει διαπράξει. Παράλληλα, οι αστυνομικοί προσπαθούν να «ξεκλειδώσουν» ακόμα περισσότερο την 25χρονη, προκειμένου να δουν αν θα μπορέσουν να αποσπάσουν μια ομολογία για το τι έχει συμβεί με το πέμπτο βρέφος της υπόθεσης, τον Παναγιωτάκη.
Ο συνήγορός της αναφέρει πως αναμένονται σοκαριστικές αποκαλύψεις στην επίσημη κατάθεση.
Μένει να φανεί αν η Ειρήνη Μουρτζούκου θα κρατήσει την ίδια στάση που είχε κατά την ομολογία της, μιας και στην ανακρίτρια θα πρέπει να δώσει απαντήσεις για το πώς έγιναν οι δολοφονίες αυτές, πώς αφαίρεσε δηλαδή τη ζωή των παιδιών. Αυτό είναι ένα σημείο το οποίο δεν το έχει αναφέρει η ίδια, καθώς λέει ότι δεν θυμάται τα δευτερόλεπτα εκείνα και το πώς ακριβώς έδρασε.
Λέξη προς λέξη η ομολογία – σοκ της Μουρτζούκου
Η ομολογία της Ειρήνης Μουρτζούκου, πριν από λίγα 24ωρα, ξεκίνησε με μία μεγάλη αποκάλυψη: τη δολοφονία της αδερφής της πριν από 11 χρόνια. Μία δολοφονία για την οποία δεν της είχε απαγγελθεί κατηγορία, καθώς αφορούσε σε άλλη έρευνα που ήταν σε εξέλιξη με παραγγελία της Εισαγγελίας Ναυπλίου.
«Με φέρατε εδώ γιατί με συλλάβατε. Δεν με φέρατε για τον θάνατο της αδερφής μου, αλλά εγώ για αυτόν τον θάνατο θα σας μιλήσω. Θέλω να σας πω ότι τόσο καιρό με όσα γίνονται κοντεύω να χάσω το μυαλό μου. Πλέον έφτασα στο σημείο που δεν ξέρω ποιον να εμπιστευτώ».
Στα επόμενα λεπτά, η Ειρήνη Μουρτζούκου έχοντας απέναντί της τον Διοικητή του Τμήματος Ανθρωποκτονιών ομολόγησε τα όσα είχε διαπράξει, μιλώντας όμως κυρίως για την τοξική σχέση που είχε με τη μητέρα της. Η «Ζούγκλα» αποκαλύπτει λέξη προς λέξη την κυνική ομολογία της 25χρονης παιδοκτόνου.
«Γι’ αυτό έφτασα εδώ που έφτασα»
«Κανείς δεν έχει καταλάβει, από όσους με κατηγορούν, ότι είμαι ένα παιδί που ακόμα δεν μεγάλωσα, που από 7 χρονών περνούσα όσα δεν φαντάζεται ποτέ ένα παιδί ότι θα περάσει και που κανείς δεν ξέρει τι κουβαλάω μέσα μου. Το μόνο που πάντα έψαχνα ήταν η αγάπη της μάνας μου. Μία αγκαλιά που ποτέ δεν μου έδωσε. Σας τα λέω όλα αυτά και κλαίω γιατί είναι η μεγάλη μου πληγή. Γι’ αυτό έφτασα εδώ που έφτασα.
Είχα ένα παππού να με σέρνει από τα μαλλιά, μία μάνα να νοιάζεται μόνο για τους γκόμενους της, να μου ρίχνουν όλη μέρα ξύλο και να πρέπει να προσέχω τα παιδιά. Η λύση μου ήταν πάντα να το σκάω από το σπίτι και σήμερα με κατηγορεί η μάνα μου ότι φταίω κιόλας. Σας λέω ότι το έκανα, αλλά δεν ξέρω γιατί. Κάθε φορά θόλωνα εξαιτίας της μητέρας μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά ήταν λες και δεν σκεφτόμουν τίποτα εκείνες τις στιγμές. Ή θα είχαμε μαλώσει και εγώ ένιωθα το μυαλό μου να τρελαίνεται ή σκεφτόμουν όσα μου είχε κάνει και όσα μου έχουν λείψει από αυτή. Το ίδιο ακριβώς έγινε με την αδερφή μου, το ίδιο και με το μωρό της Κατερίνας, το ίδιο και με το ένα μου παιδί. Τη Μαρία Φρειδερίκη. Για το άλλο μου μωρό σας λέω ότι το έκανα χωρίς να το καταλάβω. Ξύπνησα και το είχα πλακώσει στον ύπνο μου.
Ονειρευόμουν πάντα μία ωραία οικογένεια που ποτέ δεν την είχα. Και κοιτάξτε που έφτασα. Να κάνω κακό στα ίδια μου τα παιδιά, στην αδερφή μου και σε ένα άλλο αθώο μωράκι. Την Κατερίνα».
«Θυμάμαι ότι πήγα στο δωμάτιο της»
Για τη δολοφονία της αδερφής της, της Ζωής Ηλιάνας, που πέθανε σε ηλικία 13 μηνών στο σπίτι της οικογένειας στο Άργος, η Ειρήνη Μουρτζούκου αποκάλυψε: «Όταν πέθανε η αδερφή μου ήμουν 13 ετών. Ήμουν 13 ετών και κανείς δεν σκέφτεται τι περνούσα εγώ και έκανα ότι έκανα στην αδερφή μου. Θυμάμαι ότι πήγα στο δωμάτιό της. Αυτή ήταν στο πάτωμα και εγώ ήμουν από πάνω της. Δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή ότι πέθανε να φανταστείτε. Αργά το βράδυ μου το είπαν».
Για τη δολοφονία της κόρης της στο Νοσοκομείο
Η Ειρήνη Μουρτζούκου πίσω από κάθε δολοφονία τοποθετούσε και ένα καβγά με στενό συγγενικό της πρόσωπο, κυρίως με τη μητέρα της. Αυτό έγινε και στο δεύτερο παιδί της, τη Μαρία Φρειδερίκη, που νοσηλευόταν στο Παίδων «Αγία Σοφία». Το μωρό ήταν μόλις δύο μηνών.
«Ήμουν έξαλλη. Είχα μαλώσει με τη μάνα μου, στην οποία ζητούσα να έρθει να με βοηθήσει και αυτή μου ζητούσε να βρω να της στείλω λεφτά. Της έλεγα ότι εγώ είμαι μόνη με το παιδί στο νοσοκομείο και αυτή νοιάζεται για τα λεφτά. Δεν ξέρω πως το έκανα, αλλά το έκανα. Φανταστείτε πώς μπορεί να ήμουν που δεν με ένοιαζε καν ότι στο δωμάτιο ήταν και άλλος άνθρωπος. Για να καταλάβετε, είναι λες και για δευτερόλεπτα δεν σκέφτομαι, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει και μόλις συνειδητοποιώ τι γίνεται, το κακό έχει γίνει. Δεν θυμάμαι σε κανένα από τα τρία παιδιά τι έκανα. Με ποιο τρόπο σταματούσα την αναπνοή τους».
Η άρνηση για τον θάνατο του Παναγιωτάκη
Ενδιαφέρον παρουσιάζει στην ομολογία της η απάντησή της για τον θάνατο του Παναγιωτάκη. Τον αρνείται κατηγορηματικά, προκαλώντας έκπληξη με δεδομένο ότι είχε ομολογήσει ήδη τις δολοφονίες τεσσάρων μωρών.
«Αφού τα λέμε όλα και νιώθω ότι λυτρώνομαι, σας λέω ότι τον Παναγιωτάκη ποτέ δεν τον πείραξα. Δεν έχω να χάσω τίποτα εδώ που φτάσαμε. Δεν γίνεται να έφτασα σε σημείο να θολώσω και να μην θυμάμαι. Δεν γίνεται».
Στο τέλος της ομολογίας της ισχυρίστηκε ότι ήθελε να εξομολογηθεί πριν συλληφθεί και να τα πει όλα: «Μπορεί μετά από αυτά που σας είπα να φαίνομαι ο χειρότερος άνθρωπος, αλλά θα σας πω ότι για μένα ποτέ δεν νοιάστηκε η μάνα που με γέννησε. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να τα άλλαζα όλα. Όσοι με γνωρίζουν πραγματικά και γνωρίζουν τι έχω περάσει, θα με συγχωρέσουν. Όσα έχω κάνει, σας τα είπα όλα».
