Στα 20 σου χρόνια σχεδιάζεις το μέλλον. Τι γίνεται, όμως, όταν μια διάγνωση φρενάρει αυτό το μέλλον απότομα;
Για τους περισσότερους νέους ανθρώπους, η δεκαετία των 20 είναι η αρχή των πάντων: σπουδές, ανεξαρτησία, σχέσεις, όνειρα. Για κάποιους όμως, ένα τηλεφώνημα από το γιατρό μπορεί να κόψει τη ζωή τους στα δύο.
Εκτιμάται ότι το 2022, περίπου 1.300.200 νέες περιπτώσεις καρκίνου καταγράφηκαν παγκοσμίως σε άτομα ηλικίας 15–39 ετών, με 377.621 θανάτους στην ίδια ηλικιακή ομάδα
Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 40,3 νέες διαγνώσεις ανά 100.000 άτομα ανα έτος και 11.8 θανάτους ανά 100.000 το ίδιο έτος.
Στις ΗΠΑ, υπολογίζεται ότι το 2025, 85.480 νέοι καρκίνοι αναμένεται να εντοπιστούν στις ηλικίες 15–39 ετών, δηλαδή το 4,2 % των νέων διαγνώσεων συνολικά.
Παρά τις υψηλές πιθανότητες πλήρους ίασης στους νεαρούς ασθενείς -ιδιαίτερα όταν διαγιγνώσκονται έγκαιρα- η ψυχολογική επίπτωση είναι τεράστια.
Ο καρκίνος της νεαρής ηλικίας μένει συχνά στην αφάνεια, ενώ η πενταετής επιβίωση σ’ αυτή την ηλικιακή ομάδα φτάνει το 86 % .
Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία, εκτιμάται πάντως πώς είναι εκατοντάδες οι νέοι 18 έως 35 ετών, που διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο με κάποια μορφή καρκίνου – από λεμφώματα και όγκους στον εγκέφαλο μέχρι καρκίνο των όρχεων ή των ωοθηκών.
Δεν είναι συχνό φαινόμενο, αλλά δεν είναι και τόσο σπάνιο όσο νομίζουμε.
Τρεις νέοι άνθρωποι που νόσησαν πριν προλάβουν να «ξεκινήσουν» τη ζωή τους, καταθέτουν την εμπειρία τους με ειλικρίνεια για το πρώτο σοκ, τη θεραπεία, την αλλαγή, αλλά και για το πώς βλέπουν πλέον τη ζωή.
Jill: Το σοκ της διάγνωσης στα 21 της χρόνια
Η Jill από τη Φιλαδέλφεια ήταν 21 χρονών, στο τρίτο έτος του Πανεπιστημίου, όταν εμφανίστηκαν τα συμπτώματα στο στήθος της. Οι γιατροί διέγνωσαν αρχικά κάποια λοίμωξη (λοιμώδη μονοπυρήνωση, νόσο Lyme κ.α.)
Τελικά, η ακτινογραφία θώρακα έδειξε τη σκληρή αλήθεια. Η Jill διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα .
Η ίδια περιγράφει στο SELF Magazine:
«Ήταν η απόλυτη ανατροπή. Εγώ ήμουν νέα, δεν κάπνιζα, έτρωγα υγιεινά. Δεν χωρούσε στο μυαλό μου ότι αυτό θα μπορούσε να μου συμβεί», αφηγείται η ίδια.
Υποβλήθηκε σε επεμβατική θεραπεία και επιθετική χημειοθεραπεία. Αν και δυσκολεύτηκε να αποδεχτεί την ασθένεια στην αρχή, δηλώνει πως η στήριξη των δικών της ανθρώπων ήταν καθοριστική.
«Είχα ανάγκη κάποιον να με συνοδεύει σε κάθε ραντεβού. Να κρατάει σημειώσεις όταν εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Να θυμάται πράγματα που εμένα μου ξέφευγαν. Χρειάζεσαι έναν «συνοδοιπόρο» σε τέτοιες μάχες», αναφέρει.
Σήμερα, η Jill είναι σε ύφεση και συμμετέχει ενεργά σε καμπάνιες ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο σε νέους ενήλικες.
Ellie, 17 ετών: Από τα θρανία στο χειρουργείο για όγκο στον εγκέφαλο
Η Ellie από το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν 14 ετών όταν άρχισε να εμφανίζει σοβαρούς πονοκεφάλους και ζαλάδες. Έπειτα από επιμονή της οικογένειάς της, έγινε απεικονιστικός έλεγχος, που αποκάλυψε την ύπαρξη όγκου στον εγκέφαλο.
«Ξαφνικά η καθημερινότητα μου γύρισε ανάποδα. Από το σχολείο και τις φίλες μου, βρέθηκα σε ένα νοσοκομείο με σωληνάκια και μαχόμενη με κάτι που δεν καταλάβαινα καν τι είναι», λέει η ίδια.
Υποβλήθηκε σε χειρουργική αφαίρεση του όγκου και στη συνέχεια σε ακτινοθεραπεία και ορμονική υποστήριξη, καθώς η θεραπεία επηρέασε την ενδοκρινική της λειτουργία.
«Ήταν δύσκολο να νιώθω «φυσιολογική» όταν γύρισα στο σχολείο. Έμοιαζα διαφορετική, είχα αλλάξει. Κάποιοι απομακρύνθηκαν. Οι μόνοι άνθρωποι που ένιωσαν τι περνούσα ήταν άλλοι έφηβοι με καρκίνο», αναφέρει.
Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να συνεχίσει τις σπουδές της και σήμερα ονειρεύεται να σπουδάσει ιατρική, επηρεασμένη σιγουρα από την εμπειρία της.
Alex, 21 ετών : Η διάγνωση λευχαιμίας και η μάχη με τον θάνατο
Ο Alex ήταν 21 ετών, φοιτητής και φανατικός θαμώνας του γυμναστηρίου, όταν άρχισε να αισθάνεται περίεργη κόπωση, βαρύ στήθος και νυχτερινές εφιδρώσεις. Απέδωσε τα συμπτώματα σε υπερκόπωση από τη σχολή και το πρόγραμμα προπόνησης.
Όμως τα συμπτώματα επιδεινώθηκαν, ώσπου κατέρρευσε. Μεταφέρθηκε στα επείγοντα και εκεί διαγνώστηκε με οξεία μυελογενή λευχαιμία.
«Μου είπαν πως χρειάζεται να ξεκινήσω χημειοθεραπεία αμέσως. Μετά από λίγες μέρες μπήκα σε φαρμακολογικό κώμα λόγω επιπλοκών. Οι γιατροί ενημέρωσαν τη μητέρα μου πως μπορεί να μη βγω ποτέ από το νοσοκομείο», λέει ο φοιτητής.
Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών, ωστόσο, ο Alex επέζησε. Η θεραπεία διήρκεσε σχεδόν έναν χρόνο. Όταν επέστρεψε στην καθημερινότητά του, αισθανόταν «σαν να βγήκε από έναν διαφορετικό κόσμο», όπως λέει.
«Άρχισα να βλέπω αλλιώς τη ζωή. Δεν αγχώνομαι πια για το τι σκέφτονται οι άλλοι. Με νοιάζει μόνο να είμαι καλά και να αξιοποιώ τον χρόνο μου όσο καλύτερα γίνεται», τονίζει με έμφαση.
Σήμερα συνεχίζει τις σπουδές του στην πληροφορική, συμμετέχει σε ομάδες υποστήριξης νέων ασθενών και βοηθά με την προσωπική του εμπειρία όσους βιώνουν παρόμοιες διαγνώσεις.
Κοινά στοιχεία στον καρκίνο στους νέους
Ο καρκίνος της νεαρής ηλικίας εμφανίζει κοινά χαρακτηριστικά σε πολλά άτομα:
• Αργή διάγνωση & αμφιβολία: Οι γιατροί πολύ συχνά όταν έχουν μπροστά τους έναν νέο άνθρωπο, δεν αποδίδουν τα πρώτα συμπτώματα στον καρκίνο, αλλά σε στρες ή λοιμώξεις, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η πρώτη διάγνωση.
• Η μοναξιά του νεαρού ασθενή: Οι ιστορίες των νέων ασθενών μιλούν συχνά για το πώς ο καρκίνος απομονώνει κοινωνικά: φίλοι που εξαφανίζονται, αδυναμία κατανόησης από συνομηλίκους είναι οι συνήθεις καταγραφές.
• Αντοχή & επαναφορά: Τα περισσότερα περιστατικά καταλήγουν στην ανάκαμψη: επιστροφή στην καθημερινότητα, στα χόμπι, στο σχολείο, τον αθλητισμό και τις σπουδές. Δυστυχώς, δεν είναι ωστόσο, όλα τα περιστατικά με θετική κατάληξη.
Φωτογραφία: iStock
