Από το Μαξίµου δεν έχει την ίδια στήριξη µε τα προηγούµενα χρόνια.
Η Νίκη Κεραµέως επανήλθε τελευταία στο προσκήνιο µε το νέο εργασιακό νοµοσχέδιο της κυβέρνησης, µε το οποίο ουσιαστικά νοµιµοποιείται το 13ωρο. Η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης έχει αναφέρει επανειληµµένως ότι µε αυτό θα ενισχυθούν οι εργαζόµενοι στον ιδιωτικό τοµέα. Μάλιστα, έφτασε στο αδιανόητο σηµείο να δηλώσει ότι «έχουµε πάρα πολλές συλλογικές συµβάσεις εργασίας που κατατίθενται προς κύρωση στο υπουργείο, οι οποίες προβλέπουν περισσότερες ώρες εργασίας και τις οποίες υπογράφουν οι ίδιοι οι εργαζόµενοι, ζητώντας να δουλεύουν έξι επτά µέρες». Ειδικά για το 13ωρο επισήµανε ότι θα εφαρµοστεί εφόσον συναινούν οι εργαζόµενοι, λες και δεν ξέρει η υπουργός τις συνθήκες «ελευθερίας γνώµης» στους χώρους εργασίας. Πίσω από τις διακηρύξεις περί του «κοινωνικού οφέλους» –το λέει σε κάθε νοµοσχέδιο που προωθεί– η Ν. Κεραµέως έχει µια παράδοση αντικοινωνικών πολιτικών. Ως υπουργός Παιδείας έκλεισε το µάτι στα κολέγια και στους ιδιώτες, υψώνοντας ταξικούς φραγµούς στα παιδιά των λαϊκών στρωµάτων. Αυτή απέσυρε την κοινωνιολογία από τις πανελλαδικές εξετάσεις παρά τις σφοδρές αντιδράσεις της επιστηµονικής κοινότητας. Ακόµη και στο υπουργείο Εσωτερικών επί θητείας της διέρρευσαν προσωπικά δεδοµένα Ελλήνων του εξωτερικού, εκθέτοντάς τη βαριά. Κατά πολλούς η Ν. Κεραµέως θέλει να παίξει ρόλο την επόµενη µέρα και να διεκδικήσει την ηγεσία της Ν∆, όµως είναι αλήθεια ότι είναι πολύ αποδυναµωµένη, ενώ και από το Μαξίµου δεν έχει την ίδια στήριξη µε τα προηγούµενα χρόνια.
Α.Κ.
